Χρησιμοποιώ κάλπικα τον όρο επανάσταση στον τίτλο με απότερο σκοπό να το δούν το άρθρο όσο περισσότεροι γίνεται.... ναί το παραδέχομαι το έκανα επίτηδες και πιστέυω στις επαναστάσεις αλλά μόνο στις πραγματικές επαναστάσεις και επειδή σήμερα ο όρος αυτός έχει αποκτήσει μοντέρνα διάσταση και χρησημοποιείται άλλωτε από κάποιους ψευδοεπαναστάτες και άλλοτε από πρωθυπουργούς χωρών (σε λίγο θα την χρησιμοποιούν και οι αόρατοι τραπεζίτες - αλήτες που παίζουν και πλουτίζουν στις πλάτες λαών, μπορεί να τυπωθεί και σε μπλουζάκι του Calvin Klein, θα αρχίσω να την αντιπαθώ και θα χρησιμοποιώ αντί αυτής μια άλλη λέξη πασίγωνστη αλλά εξίσου σημαντική την "κοινωνική αλλαγή"). Τί πρέπει όμως να γίνει για να αλλάξει η ζωή μας, η κοινωνία, η σημερινή κατάσταση στην χώρα στην Ευρώπη και γιατί όχι και σε όλο το κόσμο.
Πολλά ακούγονται,, πολλά βλέπουμε, αντιδράσεις, πορείες, διαμαρτυρίες, δηλώσεις πολιτικών, οικονομολόγων, κοινωνικών επιστημόνων αλλά πόσα από αυτά είναι πραγματικά σωστά και υγιή ανεπηρέαστα από ένα σωρό παράγοντες ατομικούς, κοινωνικούς; και πόσοι από όσους τα ακούν τα πιστεύουν χωρίς να τα ελέγξουν, χωρίς να τα φιλτράρουν; Πρέπει όσα μας λένε, όσα βλέπουμε να τα φιλτράρουμε να τα κοιτάμε κι από τις δύο πλευρές, αντικειμενικά, ανεξάρτητα από τα δικά μας πιστέυω, από τις πολιτικές μας πεποιθήσεις και προκαταλήψεις, από τις κοινωικές μας καταβολές και εμπειρίες, από τα προσωπικά μας βιώματα, από αυτό που ο Μπουρντέ είπε Habitus. Μόνο τότε θα μποούμε να κρίνουμε σωστά τα όσα ακούμε, αλλά και όσα βλέπουμε αλλα κυρίως αυτό πρέπει να το εφαρμόσουμε πρώτα από όλα στον εαυτό μας σε ότι εμείς οι ίδιοι λέμε, κάνουμε, στο τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε, στην καθημερινή μας ζωή και στις πρακτικές μας από τα πιό απλά μέχρι τα πίο σοβαρά.
Μπορείτε να σκεφτείτε διάφορα παραδείγματα τα οποία τα βλέπουμε μόνο από την μία τους πλευρά. Για παράδειγμα: συγχωνέυσεις σχολείων απαράδεκτες κατα την γνώμη μου και με σκοπό την αποφυγή νέων προσλήψεων. Πολλές αντιδράσεις από εκπαιδευτικούς, και μαθητές σχολείων αλλά λίγοι είπαν ότι μέσα σε αυτές υπήρχαν και οι εξίσου απαράδεκτες περιπτώσεις ορισμένων σχολείων συστεγαζόμενων στον ίδιο σχολικό κτίριο με ίδιο ωράριο αλλά με διπλούς διευθυντές άρα επιπλέον έξοδα χωρίς κανέναν διαίτερο λόγο. Άλλο παράδειγμα η επιμονή κάποιων πολιτικών που ενδιαφέρονται για το καλό του Έλληνα στο ότι καλύτερος δρόμος είναι η χρεοκωπία αλλά κανείς τους δεν είπε στον έλληνα ότι αυτό θα σημαίνει απώλεια χρημάτων και φυσικά οι περισσότεροι απο αυτούς έχουν βγάλει τα χρήματα τους στο εξωτερικό!! Άλλο παράδειγμα η τάχα αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας για μέιωση του χρέους που δεν μειώνεται με τίποτα, και πολλά άλλα καθημερινά φαινόμενα που δεν εξετάζονται πολύπλευρα και αντικειμενικά γιατί δεν έχουμε αποδεσμευτεί από τα πολιτκά και κοινωνικα μας πρότυπα και πιστέυω που άλλοι μας έμαθαν με το ζόρι όταν ακόμα ήμασταν πολύ μικροί και χωρίς κρίση και σκέψη πολιτική και κοινωνική, γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που μας επηρεάζουν περισσότερο από όσο πρέπει τα κόμματα. Τα κόμματα έχουν εισχωρήσει παντού ακόμα και σε οργανώσεις γυναικών και κυρίως στο πιό υγιές κομμάτι της κοινωνίας, την νεολαία. Θές να ελέγξεις την κοινωνία και να την φτάξεις στα μέτρα σου;έλεγξε την νεολαία και την παιδεία. Ακόμα κι αυτή είναι δέσμεια εκτός από τις ορέξεις των κυβερνήσεων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων που τάχα κι αυτές ενδιαφέρονται για τον καλό των μαθητών αλλά ο μισθός του συνδικαλιστή παραμένει υψηλός σε μια περίοδο που η ανεργία αυξάνεται ραγδαία.
Γι'αυτό πιστέυω η αποδόμηση της σκέψης, η ανεξαρτητοποιήση μας από ολα και από όλους, η αποδέσμευση από το habitus που κουβαλάμε, είναι ο μόνος δρόμος για να βελτιώσουμε την ζωή μας, να αλλάξουμε τον κόσμο για ένα καλύτερο αύριο για μάς και τις νέες γενιές, για την επανάσταση όπως λένε πολλοί, για μαζικές πορείες ανεξάρτητες απο συμφέροντα και γεμάτες απλούς ανεξάρτητους πολίτες που βιώνουν μακριά απο σκοπιμότητες την ανεργία, την φτώχεια και την αδικία. Αυτά είναι τα εργαλεία για μια καλύτερη ζωή, για ένα καλύτερο περιβάλλον ακόμα και για καλύτερες προσωπικές σχέσεις, όπως σχέσεις φιλίας, ερωτικές ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις. κ.α.
Γιάννης Πατρώνης
